Οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που αντιμετωπίζουμε απαιτούν ριζικό επανασχεδιασμό του τρόπου που ζούμε, εργαζόμαστε και κινούμαστε μέσα στις πόλεις
Συχνά λέμε ότι ζούμε μια ιστορική στιγμή. Όμως στο κέντρο αρκετών πόλεων η κρίση του κορωνοϊού έχει απλώς επιταχύνει τάσεις που εξελίσσονταν εδώ και αρκετό καιρό. Στο Λιντς συστημικές αλλά και συνεταιριστικές τράπεζες, κινηματογράφοι και πολυκαταστήματα συρρικνώθηκαν σε αριθμό ή έκλεισαν μετά την εκτεταμένη χρήση του Διαδίκτυου.
Η πανδημία έχει προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη μείωση της φυσικής παρουσίας στον χώρο εργασίας καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν από το σπίτι. Αλλά και σε άλλες πόλεις σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο, οι χώροι εργασίας «αδειάζουν», καθώς η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερους αυτοαπασχολούμενους να επιλέγουν «κοινή έδρα» για τις επιχειρήσεις τους.
Η έννοια της «επαγγελματικής στέγης» είμαι μόνο 200 ετών. Πριν, πάρα πολλοί άνθρωποι ζούσαν πάνω από τους χώρους εργασίας τους.

Παρά την οικονομική άνθηση που έχουν γνωρίσει αρκετές πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου τα 20 τελευταία χρόνια, το κέντρο του Λιντς όπως και άλλα κέντρα πόλεων δεν έχουν ανακάμψει από την βιομηχανική κρίση.
Τα άδεια καταστήματα τραπεζών έχουν γίνει πολυτελή μπαρ και εστιατόρια σε περιοχές που γνώρισαν την ανάπλαση ενώ χώροι κατοικιών ξαναδημιουργήθηκαν, έστω με την περιορισμένη μορφή μικρών διαμερισμάτων και κακώς σχεδιασμένων φοιτητικών καταλυμάτων.
Παρά την αυξητική τάση που παρατηρείται στη χρήση ελεύθερων χώρων και τη συνεχιζόμενη δημιουργία υπαίθριων πάρκινγκ σε όλη την πόλη, η προσφορά εξακολουθεί να υπερβαίνει τη ζήτηση.
Η πανδημία του κορωνοιού έχει επιταχύνει τις συγκεκριμένες διαδικασίες όμως κάτι τέτοιο δεν είναι καινούργιο. Ούτε είναι η πρώτη φορά που το Λιντς αντιμετωπίζει ένα τέτοιο γεγονός. Η ισπανική γρίπη του 1918 μόλυνε το 1/3 της πόλης, με αποτέλεσμα την κατάρρευση των νοσοκομείων, το κλείσιμο των σχολείων και την έλλειψη νεκροθαφτών. Αυτό που είναι καινούργιο με τον Covid-19 είναι ότι συμπίπτει με μια άλλη μεγάλη κρίση, αυτή της κλιματικής αλλαγής, αλλά και με το γεγονός ότι έχει σημειωθεί σημαντική τεχνολογική εξέλιξη από το 1918.

Τα κέντρα των πόλεων θα αντιμετωπίσουν σύντομα τις συνέπειες της πανδημίας καθώς μεγάλος αριθμός ανθρώπων θα μείνουν άνεργοι. Πρόκειται ασφαλώς για μία τραγωδία μπορεί όμως να αποτελέσει κίνητρο για τον σχεδιασμό μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων λύσεων. Στο παρελθόν οι καταστροφές αποτέλεσαν θεμέλιο της κοινωνικής προόδου, όπως η δημιουργία της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας το 1948. Στην περίπτωση του Covid-19 είναι θετικό το γεγονός ότι οι επιπτώσεις του, θα αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Οι διαδικασίες για την προσαρμογή στα νέα δεδομένα, έχουν ήδη ανοίξει δρόμους για το πως θα πρέπει να αλλάξουν τα κέντρα των πόλεων, ενώ η τεχνολογία μας δίνει δυνατότητες ώστε αυτό να γίνει εφικτό. Στο Λιντς οι επιπτώσεις της πανδημίας θα πρέπει να είναι μία ευκαιρία ώστε να επιταχυνθεί ο προγραμματισμός που έχει ήδη ξεκινήσει, όπως η δημιουργία ενός δικτύου ποδηλατόδρομων στο κέντρο της πόλης, το οποίο θα συνδέεται με τις γύρω γειτονιές και η δενδροφύτευση ενός εκατομμυρίου φυτών από εθελοντές της κοινότητας.
Αυτή η «πράσινη ζώνη» είναι ζωτικής σημασίας για τη βιοποικιλότητα, τον περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακα, τη διαχείριση του νερού, τον έλεγχο της θερμοκρασίας και την ευημερία. Είναι το πρώτο βήμα για την αναδιαμόρφωση του αστικού μας περιβάλλοντος, τις «πόλεις των 15 λεπτών». Μια ιδέα που προωθήθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, και η οποία στοχεύει στη δυνατότητα πρόσβασης σε όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες που αφορούν στην υγεία και στην ευημερία των κατοίκων μιας πόλης, μέσα σε μια απόσταση 15 λεπτών με τα πόδια.
Στο παρελθόν οι «πράσινες» υποδομές αποτέλεσαν πάλι την απάντηση σε σοβαρά προβλήματα που εμφανίστηκαν στη δημόσια υγεία. Το Σέντραλ Παρκ στη Νέα Υόρκη αναπτύχθηκε μετά από

μια παρατεταμένη κρίση χολέρας και το Βικτόρια Παρκ στο ανατολικό Λονδίνο δημιουργήθηκε ώστε να αντιμετωπιστεί ο υπερπληθυσμός, η μόλυνση και οι απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής στο Ιστ Εντ.
Πρέπει όμως να προχωρήσουμε παραπέρα. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε τις δημόσιες επενδύσεις ώστε να δημιουργηθούν νέα πάρκα, με παιδικές χαρές, αθλητικές και ψυχαγωγικές εγκαταστάσεις σε υποβαθμισμένες περιοχές στα κέντρα των πόλεων. Η κατασκευή τέτοιων πράσινων υποδομών θα προσελκύσουν οικογένειες ώστε να βρουν μόνιμη κατοικία εκεί, κάτι που θα ανάγκαζε εταιρείες και επιχειρήσεις να τις ακολουθήσουν.
Φυσικά θα υπάρξει ένα «χρονικό κενό» μεταξύ των άμεσων επιπτώσεων της πανδημίας του κορωνοοιού και τέτοιων φιλόδοξων σχεδίων. Υπάρχει όμως η αισιοδοξία ότι σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, θα δούμε μια έκρηξη της δημιουργικότητας κάτι που έχει συμβεί και στο παρελθόν και μια κατάρρευση των ξεπερασμένων μοντέλων ανάπτυξης.
Οι κενοί, άρα φτηνοί χώροι μπορούν να προσελκύσουν νέους ανθρώπους και επιχειρήσεις με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Ντιτρόιτ μετά την κατάρρευση της τοπικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο τα ξενοίκιαστα γραφεία μπορούν να μετατραπούν σε σύγχρονες κατοικίες. Τα δυσλειτουργικά εμπορικά κέντρα θα μπορούσαν να γίνουν χώροι για την νεολαία και την κοινότητα. Η αντιμετώπιση του κορωνοοιού, με τη βοήθεια πολλών ανθρώπων, θα μπορούσε να γίνει μια ηθική διαδικασία ανοικοδόμησης των πόλεων, ώστε αυτές να αλλάξουν και να γίνουν περιοχές κοινωνικά δίκαιες για αυτούς που θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν εκεί.
με πληροφορίες από Guardian